Μετά από αλλεπάλληλες ικεσίες για μία τηλεφωνική συνομιλία, και εκατομμύρια που ξοδεύθηκαν σε αμερικανικές εταιρίες δημοσίων σχέσεων και λόμπινγκ, ο Ερντογάν κατάφερε να συναντηθεί με τον πρόεδρο Μπάιντεν, στα πλαίσια της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ.

Εκεί, ο «σκληρός» Ταγίπ, αναγκάστηκε να υιοθετήσει πλήρως την αμερικανική ατζέντα, υποκύπτοντας στις πιέσεις και τις προϋποθέσεις που του έθεσαν οι ΗΠΑ.

Το τραπέζι είχε στηθεί για τον Ερντογάν πολύ πριν τη συνάντηση, όταν ο Μπάιντεν είχε στείλει σαφές μήνυμα πως για να πραγματοποιηθεί η πολυπόθητη για την Τουρκία συνομιλία με τον Αμερικανό πρόεδρο, θα πρέπει να τηρηθούν τρεις προϋποθέσεις: 1) Εκδημοκρατισμός της Τουρκίας και θεσμική ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, 2) Σεβασμός και προστασία των ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων στη χώρα, με κατάλληλες μεταρρυθμίσεις, και 3) να μείνουν μακριά οι τουρκικές δυνάμεις εισβολής από την Αυτόνομη Διοίκηση της Βορειοανατολικής Συρίας (Ροζάβα). Ο Ερντογάν, έχοντας απωλέσει την προνομιακή σχέση που απολάμβανε επί προεδρίας Τραμπ με τον Λευκό Οίκο, και δίχως να έχει άλλη επιλογή, αποδέχτηκε πλήρως τις ανωτέρω προϋποθέσεις του Μπάιντεν.

Παράλληλα και όπως όλα δείχνουν, ο Ερντογάν δέχθηκε να αναλάβει τον ρόλο του αντικαταστάτη των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν. Όπως είναι γνωστό, μέχρι το φθινόπωρο οι αμερικανικές δυνάμεις θα αποχωρήσουν εντελώς από τη χώρα. Ταυτόχρονα, παρατηρείται η ισχυροποίηση των Ταλιμπάν, οι οποίοι δρουν υπό την πατρωνία του Πακιστάν, ενός διαχρονικού συμμάχου της Τουρκίας. Ο Ερντογάν θα ξεκινήσει με τη φύλαξη του αεροδρομίου της Καμπούλ, ενώ φιλοδοξεί να αναλάβει ρόλο τοποτηρητή στη χώρα, κεφαλαιοποιώντας τις στενές σχέσεις του με την Ισλαμαμπάντ.

Εδώ όμως στήνεται και μία περίτεχνη παγίδα από μεριάς ΗΠΑ, καθώς η εμπλοκή της Τουρκίας στο Αφγανιστάν, το οποίο είναι ιστορικά γνωστό και ως «Νεκροταφείο των αυτοκρατοριών», ενδέχεται να την οδηγήσει σε ακατόρθωτους στόχους και κοστοβόρες μακροχρόνιες δεσμεύσεις.

Παρόμοια παγίδα ενδεχομένως να στήνεται για την Άγκυρα και στην περίπτωση της Ουκρανίας, καθώς οι ΗΠΑ ζήτησαν από την Τουρκία να εμπλακεί πιο ενεργά υπέρ της κυβέρνησης του Κιέβου στη διένεξή με τη Μόσχα, δημιουργώντας έτσι ένα ακόμα πιθανό πρόβλημα στις σχέσεις του Ερντογάν με τον Πούτιν.

Στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, η συνθηκολόγηση του Ερντογάν στις απαιτήσεις του Μπάιντεν ήταν απόλυτη. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ υπεισήλθε και σε λεπτομερείς απαιτήσεις για την αμερικανο-τουρκική επαναπροσέγγιση. Συγκεκριμένα, ο Μπάιντεν ζήτησε να αποσυρθούν πλήρως τα πυραυλικά συστήματα S400, τα οποία αποτελούν χρόνιο πρόβλημα για τις σχέσεις των δύο χωρών, ενώ ενδεχομένως αυτά να μεταφερθούν και στο Αφγανιστάν, στα πλαίσια της νέας παρουσίας της Τουρκίας εκεί. Αν κάτι τέτοιο συμβεί, θα πρόκειται βέβαια για μία μεγάλη ήττα για τον Ερντογάν, καθώς ο ίδιος και το καθεστώς του διατυμπάνιζαν το δικαίωμα τους να χρησιμοποιήσουν τους S400, ενώ ήταν κατηγορηματικοί, υποστηρίζοντας ότι δεν επρόκειτο ποτέ να τους ξεφορτωθούν, υποκύπτοντας σε έξωθεν πιέσεις.

Έπειτα, κατόπιν πιέσεων Μπάιντεν, ο Ερντογάν αναγκάστηκε προ λίγων ημερών να απελευθερώσει κάποιους από τους βουλευτές του HDP οι οποίοι είχαν συλληφθεί παρανόμως. Σε αυτή την εξέλιξη συνέτεινε και η πρόσφατη επίσκεψη κατόπιν πρόσκλησης, μιας τριμελούς αντιπροσωπείας του HDP στην Ουάσινγκτον, με επικεφαλής τον υπεύθυνο διεθνών σχέσεων του κόμματος, όπου και πραγματοποιήθηκαν συνομιλίες με Αμερικανούς αξιωματούχους.

Ωστόσο παραμένουν φυλακισμένοι οι χιλιάδες πολιτικοί και τα στελέχη του φιλοκουρδικού κόμματος, τα οποία συνελήφθησαν με ψευδείς κατηγορίες, στημένα αποδεικτικά στοιχεία, και δίκες - φαρσοκωμωδίες.

Σε αυτά τα πλαίσια, ο αρχηγός της ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν, συναντήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα με τον Κούρδο Ηγέτη, Οτσαλάν. Εάν επιβεβαιωθούν οι εν λόγω επαφές, πρόκειται για την πιθανή εκκίνηση ενός νέου κύκλου διαπραγματεύσεων για το Κουρδικό ζήτημα.

Από την άλλη, το τουρκικό καθεστώς δέχεται παράλληλες εγχώριες πιέσεις από τους γνωστούς εθνικιστικούς κύκλους εντός της γείτονος. Συγκεκριμένα, την ίδια ώρα που ο Ερντογάν πιέζεται από τον Μπάιντεν να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο «κυβερνητικός του εταίρος», Μπαχτσελί, του ασκεί πίεση για να βάλει οριστικό λουκέτο στη λειτουργία του HDP. Ωστόσο, τα «γαβγίσματα» των φασιστικών Γκρίζων Λύκων του Μπαχτσελί, φαίνεται να έχουν χάσει τη δύναμή τους, όπως ακριβώς έχουν εξανεμιστεί και τα εκλογικά ποσοστά του κόμματός τους.

Αγνοώντας τον Μπαχτσελί, και πολεμώντας πλέον για την πολιτική του επιβίωση, ο Ερντογάν θα επιχειρήσει να επαναπροσεγγίσει τους Κούρδους. Είναι προφανές, πως αν ο ίδιος επιθυμεί να επανεκλεγεί με θεσμικό τρόπο (και όχι με πραξικόπημα), χρειάζεται τις ψήφους τους και γι’ αυτό ενδεχομένως να επανεκκινήσει το Κουρδικό. Σε αυτό το πλαίσιο, θα χρησιμοποιήσει τις προϋποθέσεις που του επέβαλλαν οι ΗΠΑ, παρουσιάζοντάς τες ως δήθεν μεταρρυθμίσεις στο κουρδικό και θα επιχειρήσει να τις κεφαλαιοποιήσει εκλογικά. Για τον λόγο αυτό άλλωστε, ο Ερντογάν πραγματοποίησε στις 9 Ιουλίου ομιλία στο Ντιγιαρμπακίρ (Άμεντ).

Είναι σαφές, πως το μόνο που ενδιαφέρει τον Ερντογάν είναι ο εαυτός του, η εξουσία του και η οικογένεια του. Αυτό ακριβώς έλαβε και ως αντάλλαγμα από τον Μπάιντεν στη συνάντησή τους. Να μην πειράξει δηλαδή κανείς τον Ερντογάν και τους οικείους του, και να παραμείνει στην εξουσία, παρά τα πολυάριθμα σκάνδαλα που βαραίνουν τον ίδιο και την οικογένεια του (Χαλκμπανκ, κτλ.).

Πρόκειται δυστυχώς για μία ακόμα απόδειξη, πως η «Δύση» όχι μόνο σιωπά έναντι στο αυταρχικό τουρκικό καθεστώς, αλλά παράλληλα του παρέχει υποστήριξη και κάλυψη, για να προωθήσει τις δικές της ιμπεριαλιστικές ατζέντες.