Του Κώστα Ράπτη

Η Σύνοδος για τη Δημοκρατία πρόκειται να διοργανωθεί διαδικτυακά στις 9 και 10 Δεκεμβρίου – και αποτελεί την κορυφαία πρωτοβουλία του Τζο Μπάιντεν στην εξωτερική πολιτική, προκειμένου να συσφίξει τη σχέση των ΗΠΑ με παλαιούς και νέους συμμάχους, να ιδεολογικοποιήσει την νεοψυχροπολεμική σύγκρουση με τον "ευρασιατικό αυταρχισμό", ήτοι τους Κινέζους και Ρώσους ανταγωνιστές της φθίνουσας αμερικανικής ισχύος, και να εμπεδώσει έναν "βασισμένο σε αξίες" νέο ορισμό της "διεθνούς κοινότητας".

Καθόλου τυχαία, ιδίως  η ρωσική διπλωματία έχει ξεκινήσει, δια στόματος των ίδιων των Βλαντίμιρ Πούτιν και Σεργκέι Λαβρόφ, τις προληπτικές ρητορικές επιθέσεις ενάντι σε αυτή τη νέα σύλληψη, καταγγέλλοντας ότι αντί της υφιστάμενης αρχιτεκτονικής των Ηνωμένων Εθνών, όπου επικρατούν οι συσχετισμοί της λήξης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και η αρχή της ισότιμης συμμετοχής των κρατών-μελών επί τη βάσει κανόνων Διεθνούς Δικαίου καθολικής εφαρμογής, προωθείται μια στενότερη αντίληψη που κατακερματίζει το διεθνές τοπίο, μεταμφιέζει τα συμφέροντα της Δύσης σε οικουμενικά και αναιρεί την αρχή της μη ανάμιξης στα εσωτερικά των κρατών.

Σύμφωνα με την ρωσική επιχειρηματολογία, στο όνομα της "δημοκρατίας" εντός των χωρών δικαιολογείται μια μη δημοκρατική ιεράρχηση μεταξύ των χωρών και παρεμποδίζεται η αναγκαία μεταρρύθμιση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών με την δημιουργία ενός μη συμπεριληπτικού υποκατάστατου όπου οι σαφείς κανόνες του Διεθνούς Δικαίου θα επανερμηνεύονται διαρκώς κατά το δοκούν.

Το Πεκίνο, πάλι, παίζει το πολιτισμικό "χαρτί", υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει ένα μόνο μοντέλο δημοκρατίας, αλλά πολλά, άνισης αποτελεσματικότητας και διαφορετικού βαθμού ανταπόκρισης στις ιδιομορφίες των διαφορετικών πολιτισμών, κάποιες εκ των οποίων έχουν δοκιμασθεί σε βάθος χρόνου. Πρόκειται για την αντίστροφη προσπάθεια ιδεολογικοποίησης των νεοψυχροπολεμικών εντάσεων από μέρους όσων εμφανίζονται ως φορείς των "παραδοσιακών αξιών".