• Κώστας Ήσυχος

Ο «καλός μαθητής» του ΝΑΤΟ θα μείνει μετεξεταστέος, αφού είναι προβλέψιμος, ανίκανος να ορθώσει μια φωνή θετικής ουδετερότητας, σύνεσης, διπλωματικής ειρηνικής προοπτικής στην ουκρανική κρίση. Τον ρόλο αυτό η σημερινή κυβέρνηση τον εκχώρησε στο καθεστώς Ερντογάν, που «ξεπλένει» κάθε παράνομη στρατιωτική εμπλοκή της χώρας του (Κύπρος, Συρία, Ιρακινό Κουρδιστάν, Λιβύη, Ναγκόρνο Καραμπάχ, κ.λπ....).

Η παγκόσμια διπλωματική, επικοινωνιακή αναβάθμιση της Τουρκίας είναι γεγονός και η κυβέρνησή της θα βρει και θα επιλέξει τον κατάλληλο χρόνο και τις διεθνείς συγκυρίες για να «ανταλλάξει» τον ρόλο της σε βάρος του Διεθνούς Δικαίου και των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και όχι μόνο. Το χειρότερο είναι ότι η σημερινή ελληνική κυβέρνηση αντιλαμβάνεται αυτή την πραγματικότητα και αποδέχεται εμβρόντητη την εξέλιξη αυτή. Εσφαλμένα και εγκληματικά, θεωρεί ότι μετατρέποντας τη χώρα μας σε «νατοϊκό έδαφος» εξασφαλίζει πόντους στη διεθνή σκακιέρα. Αγνοεί παντελώς τις νέες τεκτονικές αλλαγές που συντελούνται στην παγκόσμια αρχιτεκτονική, που οδηγούν μαθηματικά σε έναν κόσμο με πολυπολικές και πολυκεντρικές περιφερειακές και κρατικές οντότητες. Αγνοεί επιδεικτικά τη νέα διευρυμένη φτώχεια (ενεργειακή, διατροφική, εργασιακή, νομισματική ανάμεσα σε άλλα) που βυθίζει την Ε.Ε. και ιδιαίτερα την ελληνική κοινωνία. Οι ταξικές επιπτώσεις θα είναι τρομακτικές, κάτι για το οποίο διεθνείς οργανισμοί προειδοποιούν σε κάθε ευκαιρία (ΟΗΕ, FAO κ.λπ.).

Αγνοεί τα ίδια τα λαϊκά συμφέροντα που βρίσκονται στον αντίποδα των νατοϊκών σχεδίων υπό την Ουάσινγκτον, που δεν μπορεί και δεν θέλει να αποδεχτεί την ανοδική οικονομική, νομισματική, ενεργειακή, τεχνολογική, στρατιωτική ανταγωνιστική πραγματικότητα από Κίνα, Ρωσία, Ινδία, Βραζιλία, Νότια Αφρική και άλλες χώρες. Αυτή η νέα πραγματικότητα επιφέρει αντιφάσεις, κινδύνους αλλά και ελπιδοφόρες προοπτικές για λαούς και χώρες που ασφυκτιούν από την αμερικανική ιμπεριαλιστή ηγεμονία, που μετά το τέλος της ΕΣΣΔ επέφερε πάνω από 30 περιφερειακές συγκρούσεις στον κόσμο με εκατομμύρια νεκρούς. Η Ελλάδα οφείλει να μελετήσει σοβαρά τη νέα παγκόσμια πραγματικότητα. Η Αριστερά οφείλει να ξαναγίνει ηγεμονική, ηθική, ιδεολογική, προγραμματική και οραματική πρωταγωνιστική δύναμη.

Η επίσκεψη στη χώρα μας της κ. Νούλαντ, του «νούμερο τρία» στην ιεραρχία του αμερικανικού ΥΠΕΞ, σηματοδοτεί έναν νέο κύκλο ισχυρής πίεσης του αμερικανικού παράγοντα προς την ελληνική κυβέρνηση, που έως τώρα έχει δείξει απόλυτη προθυμία και πειθαρχία έναντι των στρατηγικών της Ουάσινγκτον και του ΝΑΤΟ σε μια πρωτόγνωρη παγκόσμια «θερμή κρίση», η οποία ξεπερνά σε ποιότητα και περιεχόμενο την κρίση των πυραύλων του 1962.

Η τακτική αποδοχής όλων των νατοϊκών στρατηγικών (κυρώσεις, οπλισμός στην Ουκρανία) όχι μόνο δεν ωφελεί την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή, αλλά αντίθετα μετατρέπει την Ελλάδα σε βασικό πρωταγωνιστή από γεωγραφική σημασία αλλά και έμμεση στρατιωτική εμπλοκή. Ήδη η αποστολή όπλων στην Ουκρανία από την Ελλάδα ήταν ταχύτατη και ο ελληνικός λαός σε όλες τις δημοσκοπήσεις που διερευνούν το θέμα αυτό απαντά με οργή και θυμό για τη στρατιωτική εμπλοκή της χώρας μας στην κρίση. Η αποστολή φαρμάκων και ανθρωπιστικής βοήθειας αποτελεί τη βασική επιλογή των πολιτών που λαμβάνουν μέρος στις δημοσκοπήσεις.

Η βάση της Αλεξανδρούπολης, το Ακτιο (ιπτάμενα ραντάρ), η Σούδα και άλλες νατοϊκές αμερικανικές βάσεις στην πατρίδα μας συναποτελούν εξαιρετικά σημαντικές στρατιωτικές «διευκολύνσεις» στη νατοϊκή αλυσίδα που ξεκινά στις Βαλτικές Χώρες, την κάθετη ανατολική «γραμμή» στην ανατολική Ευρώπη και τα ανατολικά Βαλκάνια, όπου διαπερνά τις επίσης νατοϊκές, πειθαρχημένες κυβερνήσεις Πολωνίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας και Ελλάδας. Η αλυσίδα αυτή θα συνεχιζόταν με την Ουκρανία στην Ευρασία, με τη Γεωργία, την Αρμενία, το Καζακστάν, την Κιργισία. Ο σχεδιασμός της Ουάσινγκτον για την ασφυκτική στρατιωτική περικύκλωση της Ρωσίας ήταν και είναι αυταπόδεικτος. Η δυτική Κίνα, όπου οι Ουιγούροι είναι στο στόχαστρο των δυτικών αλλά και τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, βρίσκεται στην ίδια «αλυσίδα» νατοϊκής επέκτασης και σχεδιαζόμενης αποσταθεροποίησης. Το δόγμα της ελληνικής μεταπολεμικής ελίτ «ανήκουμε στη Δύση» έχει πλέον γίνει κακόγουστο ανέκδοτο, έως και άκρως ανιστόρητη δογματική εμμονή.

Η δύναμη ταχείας ανάπτυξης του ΝΑΤΟ βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα της Ουάσινγκτον: μια δύναμη με αποστολή στη Βουλγαρία αντιαρματικών μέσων, μια δύναμη ενισχυμένης διμοιρίας, αποτελούμενη από απροσδιόριστο ακόμα αριθμό τεθωρακισμένων, που θα φέρουν αντιαρματικούς πυραύλους. Εάν αληθεύουν οι πληροφορίες (ότι ορισμένες τεθωρακισμένες μονάδες προέρχονται από ελληνικά νησιά), τότε την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών δεν την επιβάλλει το καθεστώς Ερντογάν, αλλά η νατοϊκή μηχανή. Η νατοϊκή αυτή εξίσωση (με την τουρκική συμμετοχή) εύκολα λύνεται.

Η κ. Νούλαντ δεν πραγματοποίησε λοιπόν μια τυπική επίσκεψη, αλλά φέρνει στις αποσκευές της «εκρηκτικές» προτάσεις. Η ελληνική κυβέρνηση απάντησε, πάντα συνεπής στο δόγμα Πιουριφόι, με ένα ηχηρό YES! Η μέχρι τώρα συμπεριφορά της Ελλάδας δεν είναι απλά προβλεπόμενη, αλλά εξαιρετικά αυτοκτονική. Τους λογαριασμούς (κοινωνικούς, ταξικούς, γεωπολιτικούς) τους πληρώνει ο λαός. Επομένως, ένα βροντερό ΟΧΙ είναι ζητούμενο, ένα ΟΧΙ με πρακτικές πλευρές που ανοίγουν νέους δρόμους λαϊκής κυριαρχίας, εθνικής ανεξαρτησίας και κοινωνικής απελευθέρωσης.