Στις 25 Ιουνίου 2012, οι Κούρδοι ξεκίνησαν μια αγρυπνία έξω από το Συμβούλιο της Ευρώπης στο Στρασβούργο ζητώντας την ελευθερία του φυλακισμένου Κούρδου ηγέτη, Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και του χειμώνα, η αγρυπνία τελείται καθημερινά από τότε. Κάθε εβδομάδα μια ομάδα έρχεται από διαφορετικό μέρος στην κουρδική διασπορά.

Εκατομμύρια Κούρδοι σε όλο τον κόσμο θεωρούν τον Οτσαλάν ως πολιτικό ηγέτη τους καθώς αγωνίζονται ενάντια στην πολιτιστική καταστολή και τη φυσική καταπίεση. Έφερε επίσης ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο σε ανθρώπους κάθε καταγωγής μέσω πολιτικών ιδεών που έχουν δείξει τις δυνατότητές τους να μεταμορφώσουν την κοινωνία.

Η επιρροή του Οτσαλάν συνεχίζει να αυξάνεται, αλλά για περισσότερο από το ήμισυ του χρόνου από τότε που ίδρυσε το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) με μια ομάδα φίλων το 1978, ως αδιαμφισβήτητος ηγέτης του, κρατείται σχεδόν σε πλήρη απομόνωση σε τουρκική φυλακή. Η απαγωγή και η φυλάκισή του ήταν αποτέλεσμα διεθνούς συνωμοσίας υπό την ηγεσία της CIA. Η δίκη, η ποινή και οι συνθήκες φυλάκισής του έχουν αποδειχθεί ότι παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο. Ωστόσο, οι διεθνείς δυνάμεις κάνουν ελάχιστα για να επέμβουν.

Το Συμβούλιο της Ευρώπης, μέλος του οποίου είναι η Τουρκία, είναι ο οργανισμός που επιβλέπει την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ευρώπη. Η επαγρύπνηση απαιτεί να αναλάβουν δράση – αρχικά κατά της απομόνωσης στη φυλακή που ισοδυναμεί με βασανιστήρια, και τελικά να υποστηρίξουν την απελευθέρωση ενός ανθρώπου που, εάν η τουρκική κυβέρνηση συμφωνήσει ποτέ να μιλήσει, ήταν από καιρό έτοιμος να διαπραγματευτεί μια ειρηνική λύση.

Το τουρκικό κράτος πάντα προσπαθούσε να αφομοιώσει τους Κούρδους εκτός ύπαρξης και αντιμετώπισε κάθε αντίσταση με ωμή βία. Το PKK ιδρύθηκε ως απάντηση στην καταπίεση που αντιμετωπίζουν οι Κούρδοι –οικονομική καταπίεση σε μια βαθιά άνιση κοινωνία σε συνδυασμό με μισαλλοδοξία στην κουρδική πολιτιστική ταυτότητα– που ισοδυναμούσε με εσωτερική αποικιοκρατία. Το PKK στράφηκε στον ένοπλο αγώνα επειδή το κράτος δεν επέτρεπε καμία δυνατότητα αλλαγής πολιτικών οδών, και αυτό εξακολουθεί να ισχύει. Τα φιλοκουρδικά πολιτικά κόμματα κλείνουν και χιλιάδες πολιτικοί και ακτιβιστές βρίσκονται στη φυλακή, οι πολλές εκεχειρίες και οι προσπάθειες διαπραγμάτευσης του PKK αντιμετωπίστηκαν με κυβερνητική αδιαλλαξία και περαιτέρω καταστολή.

Ο Οτσαλάν και το PKK δεν επιδιώκουν πλέον ένα κουρδικό κράτος. Έχουν αναπτύξει τις ιδέες τους υπό το πρίσμα της ιστορικής εμπειρίας και τα γραπτά του Οτσαλάν από το κελί της φυλακής του έχουν αποτελέσει τον πυρήνα μιας νέας πολιτικής φιλοσοφίας. Αυτό στοχεύει στη δημιουργία μιας κοινωνίας που διευθύνεται από και για τις τοπικές κοινότητες μέσω της δημοκρατίας της βάσης και δίνει έμφαση στην ελευθερία των γυναικών, στην ειρηνική συνύπαρξη διαφορετικών εθνοτήτων και στην εντροπία με τη φύση.

Όταν οι Κούρδοι στη βόρεια Συρία μπόρεσαν να δημιουργήσουν αυτόνομο τοπικό έλεγχο, άρχισαν να εφαρμόζουν τις ιδέες του Οτσαλάν. Η εστίαση στην κοινοτική δέσμευση για την κάλυψη των κοινοτικών αναγκών έχει δει αυτές τις εξελίξεις να γίνονται ευπρόσδεκτες ως συγκεκριμένο παράδειγμα μιας εναλλακτικής κοινωνικής προσέγγισης που θα μπορούσε να αντικαταστήσει το σύστημα που καταστρέφει τώρα τον πλανήτη μας. Οι ιδέες του Οτσαλάν έχουν δυνατότητες αλλαγής του κόσμου, αλλά του στερούνται πλέον κάθε μορφή επικοινωνίας.

Η αγρυπνία είναι μια μόνιμη υπενθύμιση του πώς ένα κράτος μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης ενεργεί σε αντίθεση με όλα όσα πρεσβεύει ο οργανισμός. Είναι επίσης ένα μέρος όπου οι πολιτικοί μπορούν να έρθουν και να μάθουν περισσότερα και να δείξουν την υποστήριξή τους, και ένα επίκεντρο για μαζικές διαδηλώσεις.