Η Τουρκία είναι ιστορικός και στρατηγικός αντίπαλος της Ελλάδας. Δεν υπάρχει περίπτωση με τις ηγεμονικές αντιλήψεις που υπάρχουν στη γειτονική χώρα, και γενικότερα με αυτό που λέγεται πολιτική κουλτούρα ενός λαού, Ελλάδα και Τουρκία να συγκλίνουν.

Του Παντελή Σαββίδη

Αν η ηγέτιδα τάξη της Τουρκίας αποδεχόταν τις αρχές τοy Διεθνούς Δικαίου για την επίλυση των διαφορών, η Ελλάδα με την Τουρκία, χωρίς διμερή προβλήματα, θα μπορούσαν να γίνουν ένα δίπολο στρατηγικής σημασίας. Με καθοριστικό ρόλο στην περιοχή. Ρόλο που θα ζήλευαν πολλοί.

Αυτό δεν το θέλουν –και είναι λογικό να μην το θέλουν– οι στρατηγιστές της Δύσης. Πάρτε τη θέση τους. Τι θα σας βόλευε; Ελλάδα και Τουρκία στρατηγικό δίπολο ή δύο χώρες διχασμένες που αναζητούν την υποστήριξη και προστασία της Δύσης;

Με δεδομένη αυτήν την ανάλυση, η Ελλάδα πρέπει να είναι έτοιμη για μια διαρκή αντιπαράθεση με την Τουρκία.

Ας έχουμε όμως υπόψη και τα εξής:

Οι κύριες εναλλακτικές επιλογές για την Τουρκία είναι ή Δυτικός προσανατολισμός ή ευρασιατική δύναμη. Δυνάμει, χωρίς πολλές πιθανότητες βεβαίως, δεν αποκλείεται και ένας τεμαχισμός της. Μια διάσπασή της.

Η καθημερινή σκέψη στην Ελλάδα που προκύπτει περισσότερο από την κυριαρχία του θυμικού εύχεται μια διασπασμένη Τουρκία. Έχουν αναλυθεί όμως οι επιπτώσεις μιας διάσπασης;

Διάλυση της Τουρκίας θα σήμανε αστάθεια και ρευστότητα στον μικρασιατικό χώρο. Ποιες δυνάμεις θα αναδυθούν, με τι συμφέροντα και ποιες επιρροές; Πόσο επικίνδυνες θα είναι για την Ελλάδα; Πώς θα οργανωθούν σε κρατική οντότητα; Βεβαίως, όλα αυτά δεν αφορούν το Κουρδικό, όπου τα δεδομένα είναι πολύ διαφορετικά· το Κουρδικό είναι χαμένη υπόθεση για την Τουρκία. Αφορούν ό,τι απομείνει.

Οι Έλληνες στρατηγιστές θα πρέπει να κάνουν αυτήν την ανάλυση.

Αν θεωρήσουμε πως μια διάλυση της Τουρκίας είναι ένα σενάριο περισσότερο επικίνδυνο από τα προβλήματα που δημιουργεί σήμερα στην Ελλάδα, τα άλλα δύο ενδεχόμενα είναι αν η Τουρκία θα στραφεί στη Δύση ή στην Ανατολή.

Είναι προτιμότερη μια αιχμαλωσία της Τουρκίας στη Δύση. Και λέω αιχμαλωσία διότι πλήρης ένταξη στις Δυτικές δομές είναι δύσκολη έως αδύνατη στο προσδόκιμο της ζωής μας.

Άρα, το ελληνικό δίλημμα είναι διττό: Από τη μια πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί στρατιωτικά η Τουρκία και από την άλλη να δεσμευθεί στις Δυτικές δομές χωρίς ελληνικά ανταλλάγματα.

Υπάρχει κέντρο μελέτης στην Ελλάδα που να ασχολείται με αυτά τα σενάρια;

Υπάρχει πολιτική τάση που να αναζητά διόδους επικοινωνίας με την απέναντι πλευρά στη λογική ενός στρατηγικού διπόλου με Δυτικό προσανατολισμό, βεβαίως, αλλά και με αυτοδύναμες δυνατότητες; Πάντα με δεδομένη την προσέγγιση στη βάση του Διεθνούς Δικαίου.

Υπάρχουν δυνάμεις στην Τουρκία που να σκέφτονται στην ίδια κατεύθυνση; Είναι δυνατή η επικοινωνία μαζί τους;

Ερωτήματα που μια διαδικτυακή τηλεοπτική προσπάθεια που γίνεται στη Θεσσαλονίκη γύρω από το anixnefseis web tv θα προσπαθήσει να θέσει στον δημόσιο διάλογο.

Η περαιτέρω εμβάθυνση όμως απαιτεί άλλες οργανωτικές δομές.

Στην περιοχή όπου ζούμε, ή θα εμβαθύνουμε στα προβλήματα που μας απασχολούν ή συνεχώς θα εκπλησσόμεθα. Το να εκπλησσόμεθα δεν είναι κακό. Αλλά αν την έκπληξη ακολουθήσει κάποια απώλεια, θα είναι τραγωδία.

Πηγή Pontos-news.gr