Ο τουρκικός Τύπος και κύκλοι κοντά στην κυβέρνηση έχουν πλαισιώσει τις εξελίξεις στη Συρία ως προσωπική νίκη. Αρπάζουν τις μεταβαλλόμενες ισορροπίες και τα κενά ισχύος για να επιδιώξουν την εξάλειψη των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) και, τελικά, να «κλείσουν το βιβλίο» για τους Κούρδους. Φαίνεται ότι υπάρχει πλήρης ψυχική παράλυση όταν πρόκειται για τους Κούρδους. Μπορούν εκείνοι που διακηρύσσουν, «Κούρδοι και Τούρκοι είναι αδέρφια· ζήσαμε μαζί χίλια χρόνια», μπορούν να γιορτάσουν ειλικρινά τη μεταφορική ταφή των Κούρδων με τέτοιο ενθουσιασμό; Είναι φυσιολογικό να επενδύονται τόσο βαθιά και να ηγούνται τέτοιων προσπαθειών; Αυτοί που αμφισβητούν ή στοχάζονται κριτικά για αυτήν την κατάσταση είναι εμφανώς απόντες.

Στην Τουρκία, ο κουρδικός πληθυσμός υπολογίζεται σε δεκάδες εκατομμύρια, αν και ο ακριβής αριθμός παραμένει αβέβαιος. Αυτοί οι Κούρδοι ζουν δίπλα σε Τούρκους, φοιτούν στα ίδια σχολεία, υπηρετούν στο στρατό και συνεργάζονται σε διάφορους τομείς. Πώς μπορούν οι λαοί που συνυπάρχουν τόσο στενά να ανέχονται τέτοια καταπίεση και καταπίεση ο ένας του άλλου; Πώς μπορούν να γίνουν συνένοχοι στο να επιτρέψουν στις πολεμοχαρείς ελίτ να ενορχηστρώσουν ακόμη μεγαλύτερες καταστροφές για τους Κούρδους; Αυτά είναι ερωτήματα που αξίζει να τεθούν. Από τη σκοπιά εκείνων που σέβονται την ιστορία και τη συνύπαρξη των λαών, αυτό αντανακλά μια πλήρη κατάρρευση του ορθολογισμού και της ηθικής.

Τι έχουν κάνει ποτέ οι Κούρδοι στο τουρκικό κράτος για να δικαιολογήσουν αυτήν την εχθρότητα; Ποιες καταστροφές ή συνωμοσίες έχουν ενορχηστρώσει ή συμμετάσχει; Κανένας.

Οι Κούρδοι έχουν χωριστεί σε τέσσερα κράτη και έχουν απογυμνωθεί από την πολιτική τους βούληση. Έχουν υπομείνει τη συστηματική αφομοίωση. Σε αυτό το πλαίσιο, οι Κούρδοι είναι αναμφισβήτητα ένας θυματοποιημένος και καταπιεσμένος λαός. Τα αιτήματά τους είναι ξεκάθαρα: αναγνώριση της ύπαρξής τους και σεβασμός για την πολιτική τους δράση. Δεν επιδίωξαν να διχάσουν κανένα κράτος . Αντίθετα, τονίζουν την κοινή βούληση να ζήσουν ειρηνικά δίπλα στους λαούς με τους οποίους συνυπάρχουν. Τα αιτήματά τους είναι για ειρήνη και δημοκρατία, όχι μόνο για τους ίδιους αλλά και για την ευρύτερη περιοχή. Δικαιολογούν τέτοιες εύλογες απαιτήσεις το επίπεδο εχθρότητας και επιθετικότητας που αντιμετωπίζουν;

Όσοι ισχυρίζονται ότι «Κούρδοι και Τούρκοι είναι αδέρφια και ζούμε μαζί χίλια χρόνια», καταστρώνουν και εκτελούν ενεργά καταστροφικά σχέδια κατά των Κούρδων στη Συρία. Ο τουρκικός Τύπος και η ηγεσία, γεμάτοι ενθουσιασμό, γιορτάζουν τις νίκες του Συριακού Εθνικού Στρατού (SNA) και τους προτρέπουν να κλιμακώσουν τις επιθέσεις τους κατά των Κούρδων. Ποιες όμως είναι αυτές οι δυνάμεις που χαρακτηρίζονται ως SNA; Πολλοί από αυτούς είναι πρώην μέλη του DAESH (ISIS) και της Αλ Κάιντα, που μετονομάστηκαν με νέα ονόματα και σύμβολα. Ανάμεσά τους υπάρχουν άτομα που εμπλέκονται σε λεηλασίες και φρικαλεότητες, συμπεριλαμβανομένων ξένων μαχητών που έχουν εμπλακεί σε εκτεταμένη βία. Λεηλάτησαν το Αφρίν και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εθνοκάθαρση. Εκθέσεις από τα Ηνωμένα Έθνη και άλλες οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων τεκμηριώνουν πολυάριθμα εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν από αυτές τις ομάδες. Παρόλα αυτά, τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης και οι αξιωματούχοι τους δόξασαν ως ήρωες. Το κύριο κίνητρό τους για να το κάνουν είναι να χρησιμοποιήσουν αυτές τις δυνάμεις ως εργαλείο κατά των Κούρδων και να εντείνουν περαιτέρω τις επιθέσεις τους.

Η κατευθυντήρια αρχή της κυβέρνησης Ερντογάν είναι ξεκάθαρη: «Εφόσον οι Κούρδοι δεν κερδίζουν τίποτα, ας καεί ο κόσμος». Δεν θα έπρεπε ο τουρκικός Τύπος, οι πολιτικές ελίτ και οι δημοκρατικές δυνάμεις να αμφισβητούν αυτή τη στάση; Είναι ο ρόλος της Τουρκίας να ασβεστώσει τα εγκλήματα του SNA; Ωστόσο, πανηγυρίζουν με μεγάλη θέρμη τις επιθέσεις σε κουρδικές περιοχές και την αυτόνομη διοίκηση. Φαίνονται να καταναλώνονται από μια υστερική αποφασιστικότητα να διασφαλίσουν ότι οι Κούρδοι δεν θα επωφεληθούν ποτέ από την τρέχουσα κατάσταση — να τους καταστρέψουν και να το κάνουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Η κυβέρνηση του Ερντογάν διεκδίκησε επίσης μια σημαντική νίκη μετά την εδραίωση της εξουσίας από τη Hayat Tahrir al-Sham (HTS), επιδιώκοντας να τη χρησιμοποιήσει ως πολιτικό όπλο για να καταστείλει την εγχώρια αντιπολίτευση και να αποσπάσει την προσοχή από οικονομικές κρίσεις όπως η πείνα και η φτώχεια. Ο Ερντογάν εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία για να εξασφαλίσει την πολιτική του επιβίωση, προσβλέποντας στην ευκαιρία να παραμείνει στην εξουσία επ’ αόριστον.

Πότε θα ξυπνήσει ο λαός της Τουρκίας από αυτό το ξόρκι και θα δει την πραγματικότητα; Είναι πραγματικά προς το συμφέρον τους να δουν ένα καθεστώς που μοιάζει με τους Ταλιμπάν να ριζώνει δίπλα; Η δυναμική της περιοχής αλλάζει ραγδαία, με απρόβλεπτες εξελίξεις να εκτυλίσσονται. Η Ρωσία και το Ιράν έχουν παραγκωνιστεί στη Συρία, ενώ το Ισραήλ επεκτείνει την επιρροή του βαθύτερα στο συριακό έδαφος, βομβαρδίζοντας στρατηγικούς στόχους. Το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι ενεργεί για να διασφαλίσει τη σταθερότητα, υποστηρίζοντας ότι δεν θέλει ένα ισχυρό και απρόβλεπτο καθεστώς στα σύνορά του. Εν τω μεταξύ, ο Ερντογάν και ο στενός κύκλος του παραμένουν σιωπηλοί, ακόμη και όταν πρόκειται για ομάδες όπως το HTS. Τώρα, το Ιράκ και το Ιράν φαίνεται να είναι οι επόμενοι στη σειρά. Έχει ευθυγραμμιστεί η Τουρκία με τα συμφέροντα των ΗΠΑ και του Ισραήλ και από αυτή την άποψη; Τι τίμημα θα πληρώσει τελικά η Τουρκία που επέτρεψε στον Ερντογάν να ανακατευτεί τόσο βαθιά στη Συρία;

Η κυβέρνηση του Ερντογάν στοχεύει να συντρίψει τους Κούρδους αναπτύσσοντας δυνάμεις του SNA εναντίον τους. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό. Συντονίζουν άμεσα τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, παρέχουν αεροπορική υποστήριξη και υποκινούν τους αραβικούς πληθυσμούς στις αυτόνομες περιοχές να δημιουργήσουν αστάθεια και χάος. Το θεωρούν ως τον πιο αδύναμο κρίκο της Αυτόνομης Διοίκησης και το εκμεταλλεύονται. Ωστόσο, πολλές φωνές σε όλο τον κόσμο ζητούν τον τερματισμό της βίας και την επίλυση της σύγκρουσης. Η Τουρκία, ωστόσο, εργάζεται ακούραστα για να αποσταθεροποιήσει τις πιο δημοκρατικές και σταθερές αυτόνομες περιοχές, να καταπιέσει τους Κούρδους και να διαγράψει την πολιτική τους δράση. Είναι ανένδοτοι στην εχθρότητά τους απέναντι στην κουρδική ύπαρξη. Για αυτούς, αρχές όπως η αδελφότητα των λαών, το κράτος δικαίου ή τα ηθικά πρότυπα είναι άσχετα.

Αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια αναφορές για σφαγές και επιθέσεις εκδίκησης εναντίον Αλεβιτών, Κούρδων, γυναικών και κρατουμένων στη Συρία. Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι η πραγματικότητα είναι ακόμη χειρότερη από ό,τι έχει αναφερθεί. Μπορεί ποτέ να βγει μια δημοκρατική και σταθερή Συρία από μια τέτοια νοοτροπία;

Συνοπτικά, η κυρίαρχη πολιτική έναντι των Κούρδων είναι πολιτική γενοκτονίας και εξάλειψης. Δεν υπάρχει εναλλακτικός λόγος. Ο κουρδικός λαός και οι δημοκρατικές δυνάμεις πρέπει να αναγνωρίσουν ότι η Συρία οδεύει προς ένα ακόμη πιο σκοτεινό και αβέβαιο μέλλον. Ό,τι πρέπει να γίνει, πρέπει να γίνει χωρίς καθυστέρηση.