Στις 14 Αυγούστου 1993, χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο χωριό Nexşan (Kocaköy), στην περιοχή Digor της επαρχίας Καρς, για να διαμαρτυρηθούν κατά της επιβολής του συστήματος «φυλακής του χωριού», των επιδρομών σε σπίτια και των βασανιστηρίων. Το πλήθος αποκόπηκε από αστυνομικές μονάδες ειδικών επιχειρήσεων 2 χιλιόμετρα μακριά από το Ντιγόρ και δέχτηκε πυρά χωρίς προειδοποίηση. Τα διασταυρούμενα πυρά σκότωσαν 17 άτομα, μεταξύ των οποίων 5 παιδιά, και τραυμάτισαν περισσότερους από 200 άλλους.

Τα θύματα, για τα οποία δεν έχει ακόμη αποδοθεί δικαιοσύνη, είναι οι Gülcan Çağdavul (8), Selvi Çağdavul (14), Yeter Kerenciler (13), Necla Geçener (14), Zarife Boylu (15), Erdal Buğan (17), Zeynep. Çağdavul (19), Hacer Hacıoğlu (20), Suna Çidemal (21), Fatma Parlak (22), Faruk Aydın (27), Cemil Özvarış (39), Gıyasettin Çalışçı (41), Hasan Çağdavul (43), Süleyman Taş ( 47), Nurettin Orun (80) και Tütiye Talan (66).

Οι κάλυκες των όπλων που χρησιμοποιήθηκαν από τις μονάδες ειδικών επιχειρήσεων βρέθηκαν, αλλά τα RPG και τα τουφέκια τους δεν βρέθηκαν ποτέ. Σε ετυμηγορία που εκδόθηκε το 2006, οι αστυνομικοί αθωώθηκαν για λόγους «δικαιολογημένης αυτοάμυνας».

Τα γυναικόπαιδα που συμμετείχαν στην πορεία διαμαρτυρίας φορούσαν κόκκινα-πράσινα-κίτρινα φορέματα και κασκόλ και ως εκ τούτου ήταν τα πρώτα που έγιναν στόχος των Τούρκων στρατιωτών που τους αντιμετώπισαν. Τα περισσότερα θύματα ήταν γυναίκες και παιδιά.

Μερικοί από τους νεκρούς στη θανατηφόρα επίθεση ήταν δεμένοι πίσω από στρατιωτικά οχήματα και σύρθηκαν στο έδαφος μέχρι το κέντρο της περιοχής.

Μετά τη σφαγή, το κράτος ανάγκασε τους κατοίκους του Ντιγκόρ να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, την οποία όμως απέρριψαν σθεναρά παρά την καταστολή, τα βασανιστήρια, τις κρατήσεις και τις συλλήψεις που βίωσαν.

Ενώ η ακρόαση για το περιστατικό συνεχίστηκε για 11 χρόνια χωρίς να αποφανθεί η δικαιοσύνη, ο εκλιπών δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Tahir Elçi, παρέπεμψε την υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το 2004, επικαλούμενος «υπερβολικά μακροχρόνιες δικαστικές διαδικασίες», «έλλειψη αποτελεσματικής έρευνα» και «παραβίαση του δικαιώματος στη ζωή».

Το 2006, η Τουρκία ολοκλήρωσε την υπόθεση και οκτώ αστυνομικοί αθωώθηκαν αφού υποστήριξαν στη γραπτή υπεράσπισή τους στο δικαστήριο ότι το πλήθος άνοιξε πυρ εναντίον τους με RPG παρά το γεγονός ότι δεν βρέθηκαν στοιχεία για επίθεση με RPG από τους πολίτες κατά τη διάρκεια της εξέταση που έγινε στο σημείο μετά τη σφαγή.

Ανακοινώνοντας την ετυμηγορία του μετά την αθώωση των κατηγορουμένων από την Τουρκία, το ΕΔΑΔ καταδίκασε την Τουρκία να καταβάλει χρηματική και ηθική αποζημίωση.