Οι δύο μονομάχοι, ο Ταγίπ Ερντογάν και ο υποψήφιος της Εθνικής Συμμαχίας της αντιπολίτευσης για την προεδρία της Τουρκίας, ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα, που έχουν στη διάθεση τους για να κερδίσουν την προεδρική καρέκλα, σε δεύτερο γύρο, εφόσον τα αποτελέσματα παραμείνουν ως έχουν, τις πρώτες πρωινές ώρες.

Πάντως, τα πράγματα δεν είναι καλά για τον κ. Κιλιτσντάρογλου, καθώς ο Ερντογάν ελέγχει απόλυτα τον κρατικό μηχανισμό. Ο στρατός και η αστυνομία, αλλά και η «ιδιωτική» στρατοφυλακή των ισλαμιστών οπαδών του Τούρκου ηγέτη, έχουν συσπειρωθεί γύρω από τον σημερινό πρόεδρο.

Όπως και να αναλύσει κανείς την πολιτική κατάσταση στην κατοχική δύναμη, ο ισλαμιστής ηγέτης, δεν χάνει. Αποδείχθηκε …εννιάψυχος έχοντας απέναντι του συσπειρωμένη όλη σχεδόν την αντιπολίτευση.

• Είναι βέβαιο πως αν απέναντι στον Ερντογάν είχαν βρεθεί οι δήμαρχοι της Κωνσταντινούπολης ή της Άγκυρας, ο Τούρκος πρόεδρος θα τα είχε βρει σκούρα. Όμως, ο κ. Κιλιτσντάρογλου, απέναντι σε ένα απόλυτα διεφθαρμένο και τραυματισμένο πολιτικά Ερντογάν, δεν τα κατάφερε να τον στείλει σε πολιτική σύνταξη.

Απώλεσε την ιστορική ευκαιρία να νικήσει τον αντίπαλο του και να αλλάξει την πορεία της Τουρκίας, η οικονομία της οποίας είναι καταστρεμμένη και χρειάζεται άμεσα ενίσχυση για να μην καταρρεύσει ολοσχερώς. Αυτή η εξέλιξη δίνει βεβαίως την δυνατότητα στους Δυτικούς να εκβιάσουν τον Ερντογάν, εάν επανεκλεγεί.

Από την άλλη πλευρά, για πρώτη φορά από το 2002, ο Ερντογάν δεν είναι απόλυτος αφέντης της Τουρκίας. Η μισή χώρα δεν τον υποστηρίζει αν και στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση το κόμμα του, σε συνεργασία με τους «Γκρίζους Λύκους», κέρδισε την πλειοψηφία με τα έως τώρα δεδομένα.

Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι για μία ακόμα φορά, το αποτέλεσμα έδειξε ότι είναι δύο οι Τουρκίες. Η ευρωπαϊκή και αυτή που ονομάζουμε της Ανατολίας, των φτωχών Τούρκων που είδαν αλλαγή στη ζωή τους λόγω του Ερντογάν.

Το δεύτερο συμπέρασμα είναι αυτό που γράφουμε σε τούτη την ιστοσελίδα, εδώ και καιρό: ότι ο Ερντογάν δεν προκήρυξε τις εκλογές για να ηττηθεί. Εάν δεν ήταν βέβαιος πως θα επικρατήσει, θα τις ανέβαλλε.

Άλλωστε το Σύνταγμα του το επιτρέπει για λόγους εθνικής ασφάλειας. Παρά την καταστροφή των σεισμών, προχώρησε και το αποτέλεσμα τον δικαίωσε, αν και οι καταγγελίες για νοθεία ακούγονται από σοβαρούς πολιτικούς της χώρας. Η αντιπολίτευση, ότι και να πράξει, δεν θα αποδείξει τον «βιασμό» της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Οι ξένες κυβερνήσεις παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις χωρίς να αντιδρούν, διότι δεν επιθυμούν να δώσουν την ευκαιρία στον Ερντογάν να χρησιμοποιήσει προς όφελος του τις όποιες δηλώσεις και ανακοινώσεις τους. Το Σάββατο ισχυρίστηκε ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν «συνωμοτεί» με την τουρκική αντιπολίτευση για να τον ανατρέψουν.

Εικάζουμε ότι θα συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο τις επόμενες δύο εβδομάδες μέχρι την επαναληπτική εκλογή της 28^ης Μαϊου. Θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα για να συσπειρώσει ξανά τους οπαδούς του. Ο αντιαμερικανισμός αποδείχθηκε ότι “δουλεύει” για τον Ερντογάν, καθώς σχημάτισε ένα ισλαμικό ακροατήριο που μισεί την Αμερική και τις αξίες της.

• Είναι βέβαιο ότι οι Αμερικανοί επιθυμούν την ήττα του Ερντογάν. Απλά δεν μπορούν να εκφράσουν αυτή την επιθυμία δημόσια. Το ίδιο εύχονται και οι Ευρωπαίοι. Φοβάμαι, όμως, πως θα έχουν απέναντι τους τον αντιδυτικό Ερντογάν για τα επόμενα χρόνια.

Εάν η διαφορά του είναι μεγάλη από τον αντίπαλό του, θα είναι πιο ανεξέλεγκτος παρά ποτέ. Η σύγκρουση του με τη Δύση θα είναι σφοδρή. Είναι θέμα της ερντογανικής ιδεολογίας πλέον: Είναι αντιδυτική η ιδελογία του και υποστηρίζει ότι δεν πρεσβεύει η Αμερική. Θα αναπτύξει περαιτέρω τις σχέσεις του με όλα τα αυταρχικά καθεστώτα και θα γίνει ακόμα πιο επικίνδυνος γείτονας.

Βέβαια, ευχόμαστε να δούμε ένα αλλαγμένο Ερντογάν, ο οποίος θα λάβει τη μεγάλη απόφαση να επιστρέψει στο δυτικό «μαντρί» για το καλό του τουρκικού λαού. Πρέπει να γνωρίζει ότι η Δύση, δεν θα ανεχθεί άλλο Ιράν. Και δεν προτίθεται να χάσει την Τουρκία, αν και θα είναι δύσκολο για τους Δυτικούς να αποτρέψουν μία «έξοδο» της προς όφελος των εχθρών της, της Ρωσίας, της Κίνας και του Ιράν.